Ik heb mijn account destijds laten verwijderen, omdat ik niet wilde dat alles op Google blijf zweven wanneer men mijn naam intikte
Toch ga ik het hier weer vertellen...
Mijn vader reed vroeger veel Mercedes en daar ben ik mee opgegroeid evenals BMW. Die twee merken wisselde regelmatig elkaar af of trokken samen op in ons gezin van 5, waar ik de jongste in was. Mijn ouwe heer was directeur van een schoonmaak/glazenwas-bedrijf in de Benelux en reed zakelijk altijd in een Mercedes Station (grijs kenteken zelfs, maar dat was toen niet zo belachelijk als nu.. gewoon geen achterbank)
Naast de zakelijke Mercedes kwam er eind jaren 80 even een nieuwe Ford Scorpio 2.9 op het toneel door de enorme beenruimte achterin, maar dat was niet zo'n succes. De automaat wilde niet werken zoals het hoorde en Ford wilde de bak niet vervangen. Nog binnen een jaar werd de auto vervangen voor een nieuwe BMW 730i in 1990 die ruim twee jaar lang prima zijn werk deed. De 730i zou in 1992 vervangen gaan worden voor een 735i. Ik weet nog goed dat ik tussen de middag als 11 jarige jongen thuis kwam en er een zwarte 735i met beige leder interieur op de oprit geparkeerd stond.. Schitterend vond ik dat als autoliefhebber! Er zou tenslotte weer een nieuwe auto komen!
Terwijl ik m'n broodje op at zag ik mijn vader voor het raam staan naar buiten kijkend... naar de BMW.. het was stil. In ene hoorde ik het m'n moeder zeggen vanuit de keuken.. "Je wilt die Mercedes he?"
M'n vader moest lachen en zei "ja".. Ik wist toen nog niet wat hij bedoelde. We hadden wel een keer een dagje een hagel nieuwe 400SE mee gehad, maar ik zou nooit hebben gedacht dat zo'n auto ooit bij ons voor de deur zou staan! Dat klopte ergens ook, want het werd geen 400SE
Op 16 april 1992 stond ik in de huiskamer te wachten op m'n vader die elk moment thuis zo kunnen komen met een nieuwe Mercedes S-Klasse! Een auto die niemand had waar ik woonde.. Het klinkt misschien wat over het paard getild, maar zou werden wij beslist niet opgevoed. Ik was gewoon een nieuwsgierig en enthousiaste autoliefhebber!
Het moment was daar! Daar kwam hij aan... een gigantische 300SE en parelmoer grijs metallic kleur 122 net als de Mercedes 300TDT Sport-line die er naast stond. Er werd achteruit ingeparkeerd en ik zie nog die pennetjes uit de achterschermen komen.. Wat een indruk heeft dat destijds op mij gemaakt. Ik ruik nog de geur van het licht grijze leder als ik er aan denk..., make-up spiegels achterin het plafond.. wortelnotenhout overal.. volledig elektrisch bedienbare voorstoelen met miniatuur stoeltjes als afstandbediening op de deurpanelen
Ik kan me werkelijk zoveel ritten nog herinneren waar we er mee geweest zijn... Ik weet nog goed dat mijn moeder het echt belachelijk vond. Ze vond de 7-serie al niet nodig, maar die S-Klasse sloeg werkelijk alles. Ze schaamde zich gewoon om er boodschappen mee te doen. De auto is uiteindelijk ook niet heel erg lang gebleven. Ik vond dat echt verschrikkelijk, maar als 12 jarige jongen zie je dingen anders natuurlijk.
Toen ik 14 was werd er bij mijn moeder borstkanker geconstateerd en binnen 4 maanden overleed mijn moeder die nooit zeurde of ziek was. Een grote klap in het gezicht van ons gezin wat nooit meer hetzelfde werd. Het werden hele zware tijden voor en ieder probeerde op zijn of haar manier het verlies te verwerken. Het resulteerde in een vader die knakt was.. ook zakelijk. Uiteindelijk deed hij alles van de hand en heeft zelf ook een slechte gezondheid gekregen tot de dag van vandaag. Wel weer een andere vrouw en twee kinderen die ondertussen al weer volwassen zijn
Auto's van de periode "tijdens" mijn moeder hebben bij mij een speciaal plekje gekregen. Je wil toch stiekem blijven vasthouden aan het verleden met de hoop er nog iets van mee te pakken. Helaas zijn alle auto's van die tijd waar ik het kenteken van weet verdwenen... gesloopt of geëxporteerd. Van de S-Klasse wist ik het kenteken nooit zeker, omdat deze korter bij ons is geweest. 10 jaar terug vroeg ik mijn vader of hij het misschien wist? Het moest wel iets met een D in het kenteken zijn.. Volgens mij zelfs DZ.. . Volgens mijn vader zou het dan waarschijnlijk DZ-XS-52 zijn, maar heel veel vertrouwen had ik hier niet in. De RDW kenteken check was er nog niet, maar je kon wel een vraag naar het RDW sturen. Deze zouden dan contact opnemen met de eigenaar, die dan weer contact met jou op kon nemen als hij/zij dat zou willen.
En ja hoor... een paar weken later werd ik gebeld. Iemand uit Den Helder. Heel gesprek, maar onze auto was grijs en deze man zei zilver. Later zijn vrouw nog gesproken en zijn vond het interieur blauwig terwijl het echt licht grijs moest zijn. Ook vertelde de man dat de auto aardig wat plekken had gekregen met de tijd. Ik werd er niet enthousiast van.... Dit kon onze pracht en praal niet zijn! Toch vroeg ik de man, mocht hij de auto ooit verkopen.. mij eerst te willen bellen.
Woendag 8 juli 2020..
Ik heb een gesprek gemist zie ik. In mijn scherm staat "Mercedes S-Klasse".. Ik zal vast per ongeluk een broekzak gesprek naar dit nummer gedaan hebben en nu bellen ze me terug, denk ik nog.. Ik wist nog wel dat ik het nummer nog had, want ik heb nog niet zo heel lang geleden gedacht om deze man te bellen. Ze hebben de auto tenslotte al vanaf 1996.. misschien is het hem dan toch en straks is hij weg?
Enfin.. ik bel de beste man terug en tot mijn verbazing schets dat het niet om het broekzak gesprek ging! "Ik heb de Mercedes van uw vader en hij gaat weg. U vroeg mij om u te bellen als hij weg ging, maar er moet wel een paar duizend euro in om hem goed te krijgen"..
Mijn hart maakte een vreugde sprongetje, maar tegelijk bedacht ik me ook dat dit waarschijnlijk niet de auto was en dat de staat ook nog eens heel slecht was.Het gesprek met de oude man liep niet heel soepel en na de vraag of hij foto kon sturen via Whatsapp bleef het even stil. De beste man had net een week een smartphone, maar zou aan zijn dochter vragen of zij een paar foto's wilde maken.. en die kreeg ik!
Op de drie foto's stond een parelmoer grijs metallic verloederde S-Klasse! Hij leek er toch echt op, maar in mijn geheugen kende ik de auto alleen in nieuwstaat! Dit zag er verdrietig uit, maar een beetje vreugde haalde ik als ik door de ruiten het interieur zag. Dit leek toch echt op lichtgrijs en nieuw blauwig, zoals zijn vrouw mijn ooit zei. Ik moest dit in echt zien! Zou dit dat toch echt onze S zijn? Waar ik mee op vakantie's ben geweest? Waar ik als 12 jarige achterin zat in gelukkige tijden? Waar mijn moeder mee reed? Allemaal herinneringen..
Zaterdag 11 juli 2020 ging het gebeuren.. Ik zette koerst naar Den Helder vanuit Flevoland. Een vriend van mij vroeg toevallig of ik zin had om dit weekend in zijn Alpina D4 Bi-Turbo te rijden, dus dit moet een mooi ritje worden. Bij aankomst van het tankstation waar de man eigenaar van is zag ik de S-Klasse staan! Ik herkende hem meteen! Hij zag er minder beroerd uit dan op de foto's afgelopen week! Voor zo ver het kon glom hij zelfs wat. Uiteindelijk met de man rondgelopen om de auto.. wat een plekken! Eerlijk.. ik zou nooit zo'n orgel kopen zei ik tegen de man. Hij zei "Ik zou hem ook niet kopen als ik jou was, maar voor jou is het emotie!"
ik trok de deur open en hoopte nog de leer geur te ruiken van toen, maar helaas. Gelukkig was er niet in gerookt, maar het was wat muf. Van binnen was hij serieus nog best netjes, maar veel verweerd. Wat vocht tussen het dubbele glas. Plastic wat verkleurd was, maar toch was het bekend. Ik ging zitten op het middelste deel van de achterbank waar ik als jongste en dus kleinste altijd plaats moest nemen. Even dacht ik terug aan toen. De make-up spiegels in het plafond!!! Wat mooi.. Ik stapte voorin op de bestuurders plaats. Ik keek rond of ik iets specifieks herkende.. Plots vroeg ik of de boekjes erbij zaten? "Alles moet in het kastje zitten" zei de man. Mijn maat die mee was trok het kasje los en gaf mij wat papier werk. Daar zag ik het onderhoudsboekje! Ik sloeg het open en wist niet wat ik zag! Het tastbare feit dat dit onze S-klasse was!!! Mijn vaders initialen met onze achternaam voor in het boekje! Dit is hem!!! Ik zou zo direct gaan rijden in de auto van mijn vader, waar ik als 12 jarige alleen van kon dromen! Ik ging alsnog rijden in de S-klasse! En dat deden we! En zo beroerd als de auto eruit zag.. zo reed hij niet!Nooit zou ik een S-Klasse kopen in deze staat, maar deze moest ik hebben! Wat ik er moet doen weet ik niet, maar ik moet heb hebben... en zo geschiede het. Voor een klein bedrag kocht ik de oude S-Klasse waar ik altijd naar gezocht heb. Een stukje tastbaar iets uit een verleden.
Mijn excuus voor dit absurd lange verhaal..
Wat ik met de S-Klasse ga doen weet ik niet. Het liefs zou ik heb volledig herstellen, maar dit is haast onmogelijk. Er mankeert echt veel aan. Voor APK misschien weinig, maar veel elektronica wat is gestopt met functioneren. De airco die al jaren geen werk doet en dan weet je het wel... Stuurbekrachtiging al jaren lek. Roest, deuken.. Dat laatste maak ik me het minst zorgen om. Ik zou hem zo laten repareren en spuiten, maar ik vrees dat het technisch in orde brengen nagenoeg onhaalbaar is. In ieder geval met mijn kennis en wijsheid. Het vreet ook geen brood... al staat hij er over 5 jaar nog. Liever niet, maar nu is hij bij mij en weet ik dat hij niet op de sloop is beland zonder dat ik hem nog gezien en gereden heb.
Ik hoop hier wat tips te kunnen ontvangen. Misschien een goede schappelijke specialist die weet waar hij aan begint.
Dit zal ik verder vragen in andere topics
Ik zal proberen wat foto's bij te voegen.
