Mercedes lanceert naar eigen zeggen een totaal
nieuwe autogeneratie, die de kwaliteiten van een
berline, een eenvolumerachtige break en een SUV in één wil verenigen. De Stuttgarters doopten het fenomeen Sports Tourer en leverden er meteen twee versies van af: de Compact Sports Tourer (omgedoopt tot de B-Klasse, zie de gedetailleerde wegtest in ons vorige nummer) en de Grand Sports Tourer (of de hier geteste R-Klasse). Nu moeten wij bekennen dat wij door een gezonde dosis scepsis worden overvallen wanneer een constructeur beweert dat hij het ei van Columbus
heeft (her)uitgevonden. Remember de Renault Avantime, die de kwaliteiten van een coupé aan die van een eenvolumer wilde paren, maar in de praktijk jammer genoeg vooral de gebreken van beide autostijlen in de verf zette, met serieuze kwaliteitsproblemen erbovenop.
De Mercedes B-Klasse (waarvan ikzelf de wegtest heb gedaan) kon mij al meer overtuigen, zij het dat die marketingpeptalk over de combinatie van zoveel mogelijk
autosoorten ook hier te ver ging. Nu is er dan de R-Klasse, maar die komt er (bij ons toch) in twee lengtes. De Amerikaanse versie (die we al konden rijden) is altijd de lange. En met lang bedoelen we wel degelijk lang, want er zijn niet zoveel auto's, tenzij de verlengde limousines bovenaan het hoogste segment, die 5,16 meter meten, terwijl er ook geen massa's zijn die meer dan 1,9 meter breed zijn of 1,65 meter hoog. Groot is dus het minste wat je kan zeggen als je deze auto voor de eerste maal ?in levenden lijve? op straat ziet staan. Voor Europa komt er trouwens een tot 4,92 meter ingekorte versie, maar daarover meer in ons kaderstukje.
PLAATS VOOR ZES
Misschien herinnert u zich nog de niet onaardige radioreclamespot van Volvo voor zijn V70, waarin vader iets tegen zijn kroost roept en hun stemmen klinken alsof zij ergens ver achter hem in een grot zitten? Deze spot is perfect van toepassing op de R-Klasse. Dit is bij mijn weten de eerste niet-eenvolumer of -bestelwagen waarin zes passagiers (op drie rijen van twee stoelen) zoveel ruimte hebben en toch nog een (relatief kleine) kofferruimte van meer dan driehonderd liter ter beschikking hebben. Dat mag echter minder verwonderlijk zijn als je weet dat de
grote R-Klasse op een paar vierkante decimeter na haast hetzelfde grondoppervlak heeft als een... Viano. En met een wielbasis van 3,22 meter zit hij er ook al
niet ver vandaan. Ruimte zat dus, maar die kan ook naar
hartelust gemoduleerd worden, aangezien elke stoel op de tweede of de derde rij afzonderlijk kan neergeklapt worden, zodat in het beste geval niet minder dan 2.385 liter laadvolume beschikbaar wordt. Grootmoeders staande klok transporteren mag desgevallend dus ook al niet te veel problemen opleveren. Schuifdeuren opzij heeft de R-Klasse echter niet, maar de achterdeuren zijn wel breed genoeg om vrij makkelijk op de achterste stoelenrij te raken, zeker omdat de middelste
stoelen eenvoudig en makkelijk wegklappen. Als je ze naast elkaar ziet staan, is er wel degelijk een stijlverwantschap tussen de B- en de R-Klasse, maar de veel grotere R vertoont ook een aantal gelijkenissen met een echte Amerikaan uit het DaimlerChrysler-huishouden, namelijk de Chrysler Pacifica. Die biedt ook plaats aan zes personen, maar is meer een (nu al gewone) cross-over tussen een SUV en eenvolumer. Hij is zowat 10 centimeter korter, maar ook hetzelfde aantal centimeters breder dan de (lange) R-Klasse.
AMERIKAANSE LUXE
Wat de uitrusting betreft, wil de R-Klasse in een hoger segment spelen. Dat blijkt niet alleen uit de standaarduitrusting, die vrij behoorlijk is, maar meer nog uit de beschikbare opties.
DRIE MOTOREN
De R-Klasse zal in eerste instantie beschikbaar zijn met drie krachtbronnen: twee benzinemotoren en een diesel. Bij de benzinemotoren gaat het om de vrij recente 3.5-V6 van 200 kW/272 pk en de bekende vijfliter-V8 van 225 kW/306 pk. Niet oninteressant is het feit dat Mercedes zijn nieuwe drieliter-turbodiesel met rechtstreekse inspuiting en common rail
van de derde generatie (165 kW of 224 pk) als R 320 CDI ook op de Amerikaanse markt zal aanbieden.Vandaar dat hij standaard is voorzien van een partikelfilter.
Alle motoren zijn ook standaard gekoppeld aan Mercedes' zeventrapsautomaat, 7G-Tronic genoemd. Wat het onderstel betreft, neemt de RKlasse zo ongeveer het volledige chassis van de M-Klasse over (hij wordt trouwens op dezelfde lijn in het Amerikaanse Tuscaloosa
gebouwd). Dat betekent dat hij ook permanent op de vier wielen wordt aangedreven in een gelijkmatige verdeling tussen voor- en achteras en dat de drie differentiëlen open zijn. Een transferbak (een optie op de ML) en sperbare differentiëlen (idem) zijn op deze luxueuzere allewegenauto niet voorzien. Wel zorgt het 4ETS-systeem op dezelfde manier (via de remmen) voor een zo goed mogelijke trekkracht in alle omstandigheden. De R-Klasse is standaard uitgerust
met elastische veerpoten vooraan en luchtveren achteraan, en als optie kan Mercedes' Airmatic-luchtvering met gestuurde demping bijbesteld worden, waarmee ook de bodemvrijheid kan worden gevarieerd.
PASSIEF EN ACTIEF
Uiteraard is de R-Klasse standaard voorzien van ABS en ESP, met alle bijkomende rijhulpmiddelen die daar bij Mercedes tegenwoordig bij horen. Als optie is in de origineel gevormde koplampen bixenonlicht met bochtverlichting beschikbaar. Aan de kant van de passieve veiligheid zijn er uiteraard de zich aanpassende frontale airbags, zijdelingse plofkussens
vooraan en hoofdairbags voor de drie stoelenrijen standaard. Alle driepuntsgordels (zes dus) hebben gordelspanners en spanbegrenzers en de voorste stoelen kunnen als optie een hoofdsteun hebben die actief ingrijpt tegen een whiplash door naar boven en naar voren te schuiven bij een dreigend ongeval. De R-Klasse
kan ook voorzien worden van het Pre Safe, een systeem dat bij een nakend ongeval de zithouding van de voorste passagiers in de optimale positie brengt en eventuele geopende ruiten of dak afsluit. Voor een eerste kennismaking met de R-Klasse troonde Mercedes ons mee naar de wegen in en rond het Zwitserse Zürich,
een parcours waarin zelfs de beklimming van een heuse col was verwerkt, via een wegeltje dat gedurende kilometers nauwelijks iets breder was dan de auto, maar bij voorbaat werd wel heel sterk benadrukt dat het hier wel degelijk om Amerikaanse auto's ging, met een Amerikaanse onderstelafstelling. Dat werd ons dan ook al gauw duidelijk. Het (parametrische) stuur was veel te licht naar onze Europese smaak, en de auto deinde dat het een lieve lust was bij redelijk bruusk afremmen of versnellen, ondanks de optionele Airmatic-veren met gestuurde schokdemping. We konden enkel rijden met de twee benzinemotoren (het leeuwendeel van de verkoop in de States wanneer hij daar in de herfst op de markt komt) en die hadden weinig moeite om de R-Klasse tot goede prestaties te bewegen. De permanente
vierwielaandrijving had ook geen last om het vermogen op de grond te zetten, zelfs in de scherpste haarspeldbochten. De 7G-Tronic-automaat leek ons alerter afgesteld dan vroeger, en door het aantippen van de stuurtoetsen kan je onmiddellijk in sequentiële functie schakelen. Een waar genot in de bergen. Op de (optionele) sportstoelen zaten we uitstekend, het zicht rondom is redelijk, maar wordt wel gehinderd (zoals zo dikwijls tegenwoordig) door de dikke
voorruitstijlen. Zodra je gewend bent dat je qua afmetingen met een soort bestelwagen onderweg bent, laat de R-Klasse zich verbazend vlot sturen en in de Normal-of Comfort-stand was het veercomfort wel wat deinerig, maar best acceptabel. De sportstand had last met korte wegoneffenheden. Tot zover een eerste indruk,
nog bemoeilijkt door het feit dat we het hele parcours in de gietende regen hebben afgelegd. In november weten
we meer over de korte, Europese versie, als we daarmee hebben kunnen rijden.
Conclusie
Met deze R-Klasse richt Mercedes zich in de eerste plaats op de Amerikaanse markt, zeker met zijn lange formaat. Hij is zeer ruim, functioneel en ook luxueus binnenin, met een nogal Amerikaanse sfeer. Dat geldt zeker voor de ophanging, maar, zoals een collega terecht opmerkte, op ons testparcours zullen de testauto's waarschijnlijk meer bochten onder de wielen hebben gekregen dan ze in een heel autoleven in de States zullen moeten ondergaan. Voor een echt verdict is het dus wachten op de Europese versie, die er begin 2006 aan komt.
